احساس میکنم، چیزی که منو به تو داره علاقمندتر میکنه، رفتار و اخلاق و برخوردت هست، 

اما من چه فکری و تو به چه فکری، وسط کار و طراحی یهووووو ذهنم دوباره اومد سمت تو، این چه فکری و کششی هست که منو وسط کار مجبور میکنه بنویسم نمیدونم چیههههه.

دارم فکر میکنم که الان کجای زندگی هستم، دارم چیکار میکنم و به کجا میخوام برسم.

دوست دارم یک هفته برم تو دل یه جنگل ساکت، بشینم و فکر کنم به همه چی، بدون مشغله کاری و فکری...

من توی این فکرام، اما تو توی چه فکری؟؟؟؟ الله  اعلم....

خدایا شکرت، گاهی حس میکنم این شکر گفتن ها تظاهری شده، گاهی حس میکنم اگه واقعا بهت توکل کنم خیلی اوضاع بهتر میشه، خودم به حس خودم شک کردم، به حسم نسبت به همه چی شک کردم.

تو کمک کن تظاهر نباشه، تو کمک کن شکی نیاد، تو کمک کن به تو نزدیک بشم نه به بنده هات.