از شنبه شب که رفتی سفر تا الان که 5 شنبه شب هست.همش فکرم این بوده که کی این چند روز تموم میشه و دقیقا به این هم فکر کردم که تو برعکس من احتمالا دوست نداری سفرت تموم بشه و داری خوش میگذرونی...

کلی خوش بگذره بهت عشقمممم...

ذلم کلی واست تنگ شده

اما ترسم هر روز بیشتر از قبل میشه، ترس تموم شدن این خوبی ها، ترس شب های تنهایی، ترس روزهای نبودن تو و ...

خدایا، تو که بزرگی، تو که مهربونی، یکاری واسم بکن دیگه.

واقعا دارم از بین میرم.

گاهی به خودم میگم مگه تو چندسال زنده ای. مگه تو چندسال جوونی، چرا از زندگی لذت نمیبری!!!

خدایا هر ثانیه که میگذره من یکی از بهترین ثانیه هایی که میتونستم داشته باشم رو از دست میدم.

توکلم به تو خیلی خیلی کم شده، اما تو ازم دور نشو. دستمو بگیر.

فکرم پر شده از بهترین دوست، هر ثانیه، هر لحظه فقط شده  بهترین.

کلافه ام، کلافه از این بلاتکلیفی.

5شنبه یکی از بهترین روزهایی بود که کنارم بودی، ای کاش هر روز مثل 5شنبه بود. من - تو - یه ناهار خوب - یه استراحت خوب - حرفهایی از جنس کار و زندگی، و یک خداحافظی خوب...

بهترینم الان رفته مسافرت، دوست دارم بهش کلی خوش بگذره.کاش قبل رفتن دوباره میدیمش، گاهی به اینکه نسبت به همه چیز بیخیال هست، به تفکراتش، به  نوع زندگیش حسودیم میشه.

دوست داشتم به حرفش گوش میدادم و مثل اون زندگی میکردم که میگه زندگی مال تو هست، بیخیال چیزهایی بشو که داره اذیتت میکنه...

آرزو کردم که همیشه بهترین دوست بمونی...

بهت زنگ زدم دیدم ای بابا تو که توی رختخوابت خوابتر از منی.

با تاخیر اومدم پیشت، از اون روزهایی بود که دوست داشتنی بودی.

اولش به قول تو  عالـــــــــــــــــــــــــــــــــــِی بود عالی.

بعدشم عالــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی تر بود.

نمیدونم چرا همیشه وقتی پیشتم ترس از دست دادنت رو دارم.

ترس روزهایی که همین دیدار ساده هم نباشه.

ترس نبودن بهترین دوست.

ترس اینهمه وابستگی.

بعضی وقتها دلم خیلی میشکنه از حرفات. اما میدونم همه اش بخاطر حساسیت بیش از اندازه منه.

مهربون بمون.

مهربون برای من بمون.

سفرت بخیر مسافر، الان داری کلی خوش میگذرونی، تا شنبه که برگردی باید قول بدم که خوب باشم.

دوستت دارم...