ن : فؤاد سیاهکالی 
کلمات کلیدی : اومبرتو اکو , آونگ فوکو , دن براون , نماد گمشده , فراماسونری , به کسانی که به تئوری توطئه معتقدند، یا کسانی که توهم توطئه را تمسخر می کنند، دو رمان را توصیه می کنم، که چه بسا قبل از این آن ها را خوانده باشند. یکی کتاب «آونگ فوکو» اثر «اومبرتو اکو» و دیگری «نماد گمشده» اثر «دن براون». به هر دو کتاب، امتیاز 2 از 5 داده ام، بنا بر این و با توجه به قیمت قابل توجه کتاب ها (اولی 22 هزار تومان و دومی 15 هزار تومان) توصیه می کنم که کتاب ها را امانت بگیرید. (خودم حاضرم امانت بدهم!)
محور هر دو کتاب مسائل مربوط به فراماسونری است، اما بد نیست مقایسه ای بینشان بکنیم.
اومبرتو اکو، خودش
استاد فلسفه و نماد شناسی است در حالی که دن براون، حد اکثر،
شخصیت اول رمانش (رابرت لنگدان) استاد نماد شناسی است. بنابراین به راحتی می توان
حدس زد که رمان اکو، از لحاظ اطلاعات متنوع و عجیب و غریب و دسته اول، برتری غیر
قابل انکاری بر کتاب براون دارد که به جرئت می توانم بگویم بیشتر اطلاعاتش را
قبلاً هم شنیده و یا خوانده اید. اکو، فقط به فراماسونری اکتفا نمی کند. بلکه به
قباله و پروتکل های صهیونیستی و ایلومیناتی و شیطان پرستی و دادگاه های تفتیش
عقاید و حشاشین اسماعیلی و هر چه که فکرش را بکنید، ناخنکی می زند.
از طرفی اومبرتو اکو، به رغم ادعای خودش، کتاب عامه پسند نمی نویسد. یعنی نباید در رمانش انتظار واقعه ی هیجان انگیز یا اشک آلود یا هر گونه واقعه ی محرک داستان داشته باشید. به خلاف دن براون که نویسنده ای عامه پسند است و داستان هایش در ژانر جنایی-معمایی است. داستان هایی که پیوسته می خواهند شما را درگیر معماها کنند و در نهایت، با جوابی غیر منتظره، غافلگیرتان کنند.
در نهایت، دیدگاه دو کتاب آشکارا با هم تضاد دارد. آونگ فوکو، نقیضه ایست بر تئوری توطئه و می خواهد این عقیده را تمسخر کند که هر چیزی به هر چیزی ربط دارد. در حالی که نماد گمشده، توطئه را تمام و کمال می پذیرد، هر چند این توطئه را چیزی مثبت تلقی می کند و به نفع بشریت.
