ن : فؤاد سیاهکالی 
کلمات کلیدی : هربرت اسپنسر , پلاسکو , آتش نشان , جامعه شناسی , هربرت اسپنسر، فیلسوف انگلیسى، ساختار جامعه را به ساختار بدن موجود زنده تشبیه مى كند، كه در آن برخى افراد نقش مغز و دستگاه عصبى را ایفا مى كنند، برخى نقش استخوان ها را و برخى نقش دستگاه تغذیه را و... در این میان برخى اندام ها همچون مغز و سیستم عصبى نقش اساسى ترى دارند زیرا علاوه بر تمركز آگاهى و قدرت در این دستگاه، سلول هاى آن جایگزین ناپذیرند. هر سلول مغزى كه بمیرد، براى همیشه مرده است و سلول دیگرى جایش را پر نمى كند.
اندام هاى دیگر نقش هاى كمتر و كمترى دارند و كمترین نقش مربوط به ماهیچه هاست، كه هر چند عامل حركتند، اما همیشه تحت فرمان مغزند و مهم تر از آن، جایگزین پذیرند. مهم نیست كه انگشت شما زخم شود، بسوزد، تاول بزند، عفونت كند؛ همیشه سلول هاى جدیدى جاى سلول هاى قبلى را مى گیرند و بدن شما، چنان كه اتفاقى نیفتاده، به زندگى خود ادامه مى دهد. سلول هاى ماهیچه اى بیشترین حجم بدن شما را مى سازند، اما كمترین سطح نگرانى متوجه آن هاست.
ما سلول هاى ماهیچه اى هستیم؛ مهم نیست كه چند سال و چطور زندگى كنیم، چه كسانى را دوست داشته باشیم، چطور تلاش كنیم، شكست بخوریم و باز پیش برویم، مهم نیست شادمان باشیم یا غمگین، خوشبخت یا تیره روز، مهم نیست بسوزیم یا زیر بهمن برویم، سقوط كنیم یا در تصادم قطارها جان بدهیم، مهم نیست از اصل وجود داشته باشیم یا نه.
ما جایگزین پذیریم...
