کلمات کلیدی : نجوم , فلسفه , افلاطون , فیثاغورث ,
اخیراً این مطلب رو توی کتاب جمهور، اثر افلاطون دیدم. جدای از این که به خاطر یافته های علمی پانصد سال اخیر، خنده دار به نظر میاد، ولی به زیبایی و سحرآمیز بودن ایده ش دقت کنید. من که کلی حال کردم.
«فیثاغورث و پیروانش، معتقد بودند که از حرکت اجرام آسمانی، موسیقی تولید می شود.
به این دلیل كه وقتی اجسام زمینى - كه نه چندان بزرگند و نه چندان سرعتى دارند - با حركتشان تولید صوت مى كنند، چطور ممكن است كه خورشید و ماه و ستارگان كه شماره ى آن ها اینقدر زیاد و جرمشان اینقدر عظیم و حركتشان اینقدر سریع است، صوتى خارق العاده تولید نكنند؟
حال، از آن جایی که سرعت حرکت افلاک با اصوات موزون و ضرباهنگ موسیقی ها متناسب است، پس این صوت عظیم صوتى آهنگین و موسیقایی است.
اما چرا این موسیقى كیهانى به گوش نمى رسد؟ چون انسان از هنگام تولد دائماً این آهنگ را مى شنود و در مقابلش سكوتى قرار ندارد تا متوجه صدایش شود.»