کلمات کلیدی : علم , عرفان , فیزیک , نجوم , طی الارض ,
فیزیكدان ها مى گویند: حركت با سرعتى بیش از سرعت نور امكان ندارد.
فاصله ى بین ستاره ها و كهكشان ها، گاه به چند هزار یا چند میلیون یا حتى میلیارد سال نورى مى رسد.
یعنى اگر تكنولوژى به جایى برسد كه بتواند سفینه اى با سرعت نور بسازد، باز هم دو و نیم میلیون سال طول مى كشد تا فقط بتواند كهكشان آندرومدا (نزدیك ترین كهكشان به ما) را كشف كند.
اما چند شب پیش داشتم فكر مى كردم كه چه بسا عُرَفا بتوانند همانند "طىّ الارض"، "طىّ السّماوات" هم بكنند؟ یعنى در چند ثانیه، فواصل كیهانى را طى كنند در حالى كه تكنولوژى تا میلیاردها سال باید در انتظار باشد. در این صورت، چه بسا پیشرفت هاى مادّى هم در گرو معنویت باشد؟ چه بسا كاشفان آینده ى كیهان، نه دانشمندان مادّى، بلكه عارفان باشند؟
به این دلیل ساده نمی توانند: چون وجود ندارند. و اگر وجود هم داشته باشند، دارند سماق می مکند. چون:
یا خدا وجود ندارد: که یعنی دارند سماق می مکند.
یا خدا وجود دارد: که نمی توان پذیرفت با عرفان موافق باشد. این همه تاکید روی زندگی اجتماعی و کمک به خلق و... و زهد؟ نه که زهد و عرفان را هم ردیف قرار داده ام! نه! ولی من امروز عارفی را نمی شناسم، شما می شناسید؟ اصلا هیچ آدم برحقی نمی شناسم. شما چطور؟ پس اگر عارفی باشد، ترک دنیا کرده. که باز دارد سماق می مکد.
به نظر شما عالم شدن سخت تر است یا عارف شدن؟ من هم اشعار حافظ و مولانا و... را می پرستم. ولی... علما مفیدترند یا عرفا؟