حائل

پ.ن: اگر روزی بخواهم تمام آنها که بر بزرگ شدنم موثر بوده اند را بنویسم، شما بدون شک اولین نفرید. چندبار تلاش کردم در این جمله بگویم نقش شما بر من چه بوده است. نتوانستم... که همه چیزِ من در میدان قشنگی شما، تحت تاثیر قرار گرفته. چقدر دلم تنگ شده است برای تن صدایتان. چقدر تنگ شده برای بیقراری نگاهتان...

پ.ن2: گفته بودید بعضی وقت‌ها برایتان بنویسم. بارها خواستم بنویسم، اما نتوانستم. خجالت کشیدم... و کاش روزهای این دنیا هیچ وقت نگذرد. که پس از مرگ محالِ ممکن است فرصتی دوباره برای پیشتان بودن داشته باشم. کاش همین روزها که هستید تا ابد طول بکشد...

پ.ن آخر: روزتان خیلی مبارک باشد استادِ عزیزم...