حائل

طرف "هیچ‌کاره" هم نیست، یک کلمه که حرف می‌زنی دادش بلند می‌شود که به ساحت مقدسش توهین شده. انگار که معصوم است... جالب‌تر آنجاست که صبح تا شب صدایش به انتقادناپذیدی رئیس‌جمهور و رهبر و فلانی و بیساری که حداقل کاره‌ای هستند، بلند است...

بعدا نوشت۱: یه مشکل دیگه‌م اینه که می‌دونم تو دعوا یا بحث یا هرچی، چی باید بگم که طرف مقابل فرو بریزه کامل... نمی‌تونم کنترل کنم و می‌گم. بعد خودم می‌میرم از ناراحتی و عذاب وجدان و این چیزا...

بعدا نوشت۲: روحم شرحه شرحه شده. کاش هیچ‌وقت به دنیا نیومده بودم که هیچ‌وقت اون حرفو نمی‌زدم... من برای چی زنده ام اصلن؟ چه خاصیتی دارم؟ اگه امشب تو خواب سکته کنم و بمیرم، چی از کی کم می‌شه؟ هیچی... والله هیچی...