حائل

بنده هیچ سنخیتی با افکار و عملکرد آقای احمدی‌نژاد ندارم اما امروز شنیدم توی مجمع سالانه سازمان ملل یک صندلی برای امام زمان خالی می‌کرده. حتی شاید این کار هم در یک نشست بین‌المللی محلی از اعراب نداشته باشد  اما اینکه هرجایی می‌نشینیم، هر راهی که می‌رویم، هر غذایی که می‌خوریم، یک جای خالی هم (توی دلمان) برای امام زمان بگذاریم، خیلی قشنگ است.

پ.ن: یاد جشن‌های دو سال پیشمان بخیر که "به افتخار قدوم مبارک امام زمان، بزن کف مرتب رو" و من همیشه در حسینیه را نگاه می‌کردم‌...

پ.ن: یاد داستان کوتاهی هم افتادم که تا خط آخر پر از صحنه‌های عاشقانه‌ای در یک کافه بود. خط آخر، صاحب کافه به شخصیت داستان تذکر می‌دهد که باز هم با توهم‌هایش بقیه مشتری‌ها را ترسانده...