چندوقته میخوام یک پست برای اینستا بنویسم وقت نمیکنم، الان تو مترو ام و دارم بعد از یک هفته کار سنگین میرم خونه. خواستم پست اینستارا کامل کنم دیدم نه نوشتن اون پست به انرژی مثبت زیادی احتیاج داره که الان من ندارمش اما نوشتن برای شما و با شما حرف زدن نه تنها انرژی نمیخواد بلکه باعث میشه لبخند به لب باهاتون حرف بزنم و سبک بشم. حقیقتش این مدت اوضاع فرق چندانی نکرده، روزهای من و راستین با کار زیاد پرشده و تنها نصف روز از اخرهفته ها را میتونیم به استراحت و تفریح اختصاص بدیم، هفته دیگه تنکزگوینگ هست که هرسال یکی از دوستان متولد اینجا با تشکیلات کامل برگزار میکرد که امسال به خاطر کرونا کنسل شده. امار کرونا تو نیویورک داره بالا میره اما خوشبختانه خیلی کمه و اوضاع نسبتا امن هست. از انتظار دیگه حرف نمیزنم که خودتون بهتر میدونید این روزها قسمتی از لحظه های من و راستین هست. عملا همه تصمیماتمون موکول شده به بعد از اتفاق بزرگ. حتی پستهای اینجا همه تکراری شده و هیچ خبر و اتفاق و حرف خاصی ندارم که براتون بگم.اگه تونستید برای این پست کامنت بذارید از خودتون بگید، شما از خودتون و این روزهاتون بگید.
نوشته شده در : شنبه 24 آبان 1399 توسط : اسمان پندار. .