یکسالگی وب
تولدتولد تولدت مبارک مبارک مبارک تولدت مبارک
امروز یکسالگی این وبلاگه.وبی که تو این یکسال سنگ صبور دل من بودو واقعا بهم کمک کرد.انگار ازوقتی شروع به درمیون گذاشتن فکرهام و ارزوهام و غمهام کردم راحتتر وسبکتر روزهام را زندگی میکنم. نوشتن و ثبت مسایلی که فکرم را درگیر میکنه باعث میشه اونها همینجا باقی بمونند و دیگه کمتر اونارا رو شونه هام ازاینطرف به اونطرف بکشم.حس و حال پارسال، روزهایی که تصمیم به باز کردن وبلاگ گرفتم را یادمه.تو ایام عید بعد از پست مدارک فایل نامبر به کبک ،روزهایی که بشدت منتظر نتیجه پذیرش یک دانشگاه بودم.روزهایی مثل همین روزها که باز هم منتظر نتیجه دانشگاهم و درعین حال برای یک کشور اروپایی هم اقدام میکنم.تو محل کار و لابلای نسخه ها وب میخونم و اجازه میدهم امید باشدت تو دلم قل قل بجوشه و سرشار از لذت وحس شیرینش لبخندی محو رو لبهام جا خوش کنه.اره تو روزی مثل همین امروز نوشتم.از خودم.از ارزوهام.از فکرهام و از شکستهام
اونروزها وبلاگی که از صبح تا شب میخوندم وبلاگ روزهای بهم ریخته بود.تموم ارشیوش را مثل داستان شیرینی میخوندم و کیف میکردم.هنوز هم وبلاگیه که با خوندنش احساس ارامش میکنم.
امسال هم مثل پارسال تکلیف زندگیم تو دوماه اینده مشخص میشه.انتظاری سخت و شیرین.پرامید و بی امید.برای نتیجه ای اساسی یا بدون تغییر.
رسمه که تو توادها شمع فوت کنیم و ارزو کنیم.برای سال بعد و سالهای بعد.ارزو میکنم برای سلامتی و فاند و ویزا.سال دیگه همین موقع درحال تموم کردن یکسال تحصیلی و ویزای کاری و حس خوب وگفتن این جمله که سالهای بی نتیجه تموم شد.
فوت
منم با شما موافقم نوشتن خیلی خوبه هرچی به ذهن ادم میاد مینوسه و ذهن ادم سبکتر میشه به نظرم...برایه من که یه عادت شده ختی ننویسم فکر میکنم چیزیم کمه؛درسته که گفتن ترک عادت موجب مرض است :))
من هم قبلا مینوشتم اما درحددوسه جمله تویك كاغذیاگوشه ای ازدفترچه یادداشت،اما اینجا،نوشتن ازخواسته های قلبی ودرمیون گذاشتنش باغریبه ها ودوستهای مجازی وكسانی كه به سرنوشت زندگیت علاقمندند،بدون نگرانی ازقضاوت شدن حس فوق العاده وارزشمندی داره.