نیویورک در یک نگاه 2
بچه ها بازم ازاینجا بنویسم،اینجا خونه ها وخیابونها تویك مساحت مستطیلی هستن.مثل خیابونهای فرعی وكوچه های خودمون.درواقع منظور من هم ازبلوك اون عرض كوچیكه مستطیل هست یا فاصله این كوچه تا كوچه بعدی،سر هركوچه ای هم ازدوطرف چراغ عابرپیاده هست كه یا سفیده یا قرمز ومسلما چراغ برای ماشینها كه مثل چراغهای خودمونه،اوایل من تازه واردتا میدیدم چراغ عابرپیاده قرمزه مثل بچه ادم می ایستادم،بعد دیدم نه اینجا ازاین خبرها نیست وهمه ازدم رد میشن،البته بجز خیابونهای بزرگشون،خلاصه من هم امریكایی رفتارمیكنم وبااحتیاط ردمیشم:)اما وقتهایی كه چراغ برای عابرسفید هست دیگه حتی دوروبرم را نگاه نمیكنم چون میدونم عمرا ماشینها چراغ قرمزراردكنن.گاهی احساس میكنم مثل اینها خنگولانه رفتارمیكنم واگه ماشینی بخواد ردبشه من هم هنگ میكنم ،انگارنه انگارتاهمین یكماه پیش توبزرگراهها چپ وراست ماشین ردمیكردم. رانندگیهاشون هم كه افتضاح ،واقعا ازنحوه پارك كردنشون خندم میگیره.یكباریكی داشت میزدبه میله،حالا نمیدونستم چطوری بهش بگم داری میخوری به میله لا اله..........شرمنده پسرهای وب ،ماشینهاشون راهم نمیشناسم كه براتون گزارش كنم.
