تشکر ویژه
تو پست قبلتر سر چندراهی بدی بودم. یکی از بدترین و سختترین لحظات زندگیم. درمونده شده بودم و احتیاج به راهنمایی داشتم. واقعیت اینه که تو دنیای واقعی ادمها اسم هم را میدونن اما از قلب هم بیخبرن. به کی میتونستم بگم؟! بفرض هم که از همه نگرانیها ودغدغه ها میگفتم و راه حل و راهنمایی میخواستم ،مگه نه اینکه رسم دنیای واقعی خالی کردن شونه از پذیرفتن مسئولیت هست. چه جوابی میگرفتم جز اینکه (نمیدونم). اما اینجا فرق داره. ازتون کمک خواستم. از پریشونیم حرف زدم. شنیدید. همدردی کردید و راهنماییم کردید. خیلی بیشتر از راهنمایی. چون از درمیون گذاشتن هرچیزی که میدونستید و فکرمیکردید میتونه کمک کنه دریغ نکردید و این برای من یک دنیا ارزش داره. پس میخوام همین جا از تک تک دوستانی که محبت کردن ،لطف کردن و من را تو پیدا کردن مسیر زندگیم راهنمایی کردند تشکر کنم.
شلاله ، فرمولی، علی، کامشین، زری، ریحانه، شبنم، محبوب، فریدا، دکاتیر جان دوستهای خوبم ممنونم. از صمیم قلب و ازته دل میگم دوستهای خوبم خیلی خیلی ممنونم و ارزوی بهترینها را براتون دارم.
من فقط کاملا درکتون میکنم و کار خاصی نکردم و فقط ارزوی بهترینها را براتون دارم. دعام کنید...ممنون
ما که کاری نکردیم فقط اومدیم و کمی تسکین دادیم واقعا خیلی این دنیا بد شده که دیگه ادمها نمی تونند به هم کمک کنند من که دلم می خواست حتی مادی بهت کمک کنم تا فعلا کارت راه بیفته ولی خودم هم کارمندم و شرایطش را ندارم اما از دیدن انسانهای مثبت و پر تلاش لذت می برم امیدوارم روزی نه چندان دور شما را شاد و خوشبخت با چند تا بچه قدو نیم قد ببینم که دارید برای ما از روزانه هاتان می نویسید
من که پاداش چند تا دونه کامنت ناقابل رو خیلی خوب گرفتم اونم دوستی ارزشمند با شماست که خیلی بابتش خوشحالم.
امیدوارم بزودی مسیر زندگیت در شرایطی قرار بگیره که دلنگرانی نداشته باشی و همونی باشه که میخوای. فراموش نکن روزهای سخت تجربه ی گرانبهایی که بعدها و به موقعش خیلی بدردت میخوره.