پدر
» نوع مطلب : یاداور ،زیباترین لحظات زندگی ،
سلام سلام. اقا خانم من هنوز جواب کامنتهای پست قبل را نداده اومدم سر وقت یک پست دیگه. کلا فکر کنم یکم دلم پرحرفی میخواد و چه دوستهایی بهتر از شما. براتون بگم امتحان پنجشنبه یک امتحان میان ترم دادم و جمعه ای هم که در پیشه یک امتحان دیگه که درس اصلی و تخصصی ام هم میشه در راهه. هفته دیگه هم سه شنبه فرودگاه و پرواز 5 ساعته تا لاس وگاس. از اونجا هم برای ده روز ماشین کرایه کردیم که سه تا شهر را بگردیم و دوباره جمعه بعدش برمیگردیم لاس وگاس ماشین را تحویل میدیم و پرواز به سمت نیویورک. انصافا خودمونیم اسمهاش کلی کلاس داره اما حالا که حداقل دوسه سالی هست نیویورک زندگی میکنم میدونم که این اسمها برای ما ایرانیها که راحت نمیتونیم ویزای توریستی امریکا را بگیریم جاذبه کاذبی داره وگرنه درسته دیدنیه اما نه با اون تصورات.
خوب اینجا من و راستین یکسری مسئولیتها را تقسیم کردیم. از اونجا که من از کارهای پرداخت انلاین و کارهای اینطوری خوشم نمیاد راستین ازم خواست تاریخ مناسب را با توجه به تاریخ مجمع سالانه بگم تا اون هم بقیه کارها را بکنه. من هم گند زدم و بدترین تاریخ ممکن را دادم طوری که بیشترین غیبت کلاسی را تنظیم کردم. اصلا نمیدونم این تاریخها چطور اومد بذهنم. اینجا حضور تو کلاس کاملابرعکس ایران خیلی مهمه. نباشی کلی مطلب از دستت میره. بخصوص که حجم مطالبی که هرجلسه میگن خیلی زیاده. از اونطرف ممکنه امتحان کلاسی هم بگیرن که تاثیرش تو نمره پایانی زیاده. قبلا تو یک پست سیستم نمره بندی اینجا را توضیح داده بودم. درکل نهایتا 10-15 نمره از 100 میتونی کمتر بگیری. یعنی هربار باید امتحانت را عالی بدی تا با 1-2 تا غلط بتونی تو این محدوده مانور نمره ای بدی.
داشتم با پدرم حرف میزدم و میگفتم امسال قصد ندارم هالوین برم چون امتحان دارم و با این مسافرت خیلی غیبت میکنم و کلی عقب میافتم. جالبه پدری که همیشه تا 30 سالگیم حرف از درس خوندن میزد گفت اسمان ولش کن برو بگرد، زندگی کن. میدونید چیه اصلا همین حرف زدن من با پدرم عجیبه. یکبار همون اوایل که شروع به وبلاگ نویسی کرده بودم یک پست راجع به خانواده ام نوشته بودم. بعدا اومدم رمز بگذارم و رمز بردارم پست ناخواسته پرید. دیگه نمیخوام از بچگی ام حرف بزنم اما پدر من 180 درجه با پدر بچه گی هام فرق داره. سختگیریهای خیلی زیادی میکرد. بداخلاق بود و اصلا دنبال رابطه با بچه هاش نمیگشت. بعد از فوت برادرم کامل عوض شد. الان طوری شده که خیلی حرفها را من با پدرم میزنم. خیلی مسایل را بهتر از بقیه میفهمه و بهش اشاره میکنه. مثلا خیلی نگران اینه که من درست زندگی نمیکنم و همه عمرم داره توراه درس میگذره. خیلی خیلی مهربون شده. دیگه اونقدر مسایل را راحت میگیره و توجه نمیکنه که صدای ما درمیاد. خیلی عوض شده و واقعا دوستش دارم.
پدرم خیلی دلش میخواد امریکا را ببینه. کلا مسافرت و دیدن جاها و حالا کشورهای مختلف را دوست داره. دوسال پیش که تابستون برای دیدن برادرم رفتند کانادا برای سفر به امریکا درخواست ویزا دادند که رد شد. بهشون گفته بودند برید از کشورهای اطراف کشورتون درخواست کنید. امسال باز میخوان برن دبی تا ببین میتونن دوباره ویزا بگیرن و اینطرفی بیان. امیدوارم بشه. البته تموم این برنامه ریزی برای تابستون سال دیگه هست. یعنی یکسال دیکه:))
خوب من دوباره برم سر درس. فعلا
راستش باید بگم کاش خودم می مردم تا پدرم خوش اخلاق تر و راحت گیرتر بشه!
منم تنها برادرم فوت کرده و الان تک دخترم!اما پدرم نه تنها خوب نشد بلکه بدترم شد. حتی خیلی اوقات فکر می کنم دیگه کلا از من بدش میاد!
پدر شما واقعا انسانی بودن که خواستن تغییر کنن وگرنه خیلی ها هم مثل پدر بنده، بعد از این اتفاق ها تازه بدتر میشن و غیر قابل تحمل تر...
ایشالا پدرتون همیشه سلامت باشند. قدرشون رو بدونید.
می خواستم خدمتتان بگم كه هیچ وقت فكر نكنید كه الان زندگی سختی دارید و شاید بهتر بود اینهمه سختی نمی كشیدید ، این راه و روشی كه شما الان در اون هستید راه انسانهای بزرگ هست .. خیلی شهامت می خواد كه آدم برای به دست آوردن آرزوهاش تلاش كنه .. مطمن باشید اگر این تصمیم رو نمی گرفتید و این راه رو نمی رفتید از زندگی خوبی كه تو ایران برای خودتون ساخته بودید هم لذت نمی بردید .. در آینده هر وقت مورد بی مهری یا تبعیض یا قضاوت اطرافیان قرار می گرفتید با خودتون می گفتید ای كاش كه رفته بودم ..
و حالا شما اینجایید .. درست وسط آرزوهاتون ..
پس شاد باشید و لبخند بزنید و به خودتون بگید دمت گرم آسمان كه كارت خیلی درسته
همیشه آدمهای بزرگ هستند كه جاودانه میشند و تو خاطرات می مونند نه آدمهای ضعیف.
امیدوارم به زودی پدرجان هم كارشون درست بشه و تشریف بیارن پیش شما تا بیشتر بهتون خوش بگذره.
خانم آسمان ممنون میشم ایمیلتون را چك بفرمایید.