دیروز بعد از دادن امتحان و فرستادن ریپورت اون سری ازمایشها به استادم وقتی حدود ساعت ١١ شب داشتم میرفتم خونه به این فكر میكردم كه با اینكه از هول دوتا كار اومدم چه لیست بلند بالایی از كارهای پیش روم تا شروع اینترنشیپم دارم. لیست شامل دوتا امتحان پایان ترم، انجام چند تا دیگه ازمایش مزخرف برای تكمیل ریپورت ،انجام دوتا ازمایش دیگه روی خرگوش تا ٢٣ می یعنی دوسه هفته دیگه. اه از نهادم بلند شد. به خستگیهام و روزهای پركارم فكر كردم. به فرصتی كه برای تفریح و برای خودم وقت گذروندن، ندارم. به استادی كه دیروز خیلی راحت میخواست مرحله بعد تموم ازمایشهایی كه تو این یكساله انجام دادم را به نادوست بده. خلاصه خسته از كار و زندگی رفتم خونه. صبح كه بیدار شدم دیدم دارم لبخند میزنم. بعد به این فكر كردم اصل زندگی همینه. هیچوقت این مراحل و این دوره ها كامل تموم نمیشه، همیشه یك دوره دیگه بعد از دوره قبلی هست حتی بیشتر مواقع مرحله انتقال دوره ها همزمان میشه. خلاصه زندگی اینه ولی اساس زندگی شاد و موفق ،یعنی برای همون روزت زندگی كنی، همون لحظه و همون روز را خوب كنی و روزت را زندگی كنی، كاری به كارها و لیستها ونتیجه ها نداشته باشی. البته كه باید روی لیستها و كارها و مراحل پیشرفت در اینده فكر كرد و روندشون را مشخص كرداما بعد فقط به كارهایی كه توی لیستت برای امروزت قراره انجام بدی فكر كنی و با فكر به بقیه لیست اضطراب و خستگی بیشتر به خودت وارد نكنی. خلاصه با این روشها و سیستم فكری باز تبدیل میشم به تراكتور خستگی ناپذیر برای ادامه راه.تراكتور
شهرزاد
چهارشنبه 18 اردیبهشت 1398 15:31
خسته نباشی خانوم. ولی گاهی اینکه دوباره پاشی وا دامه بدی خیلی حیلی سختمیشه. منم گاهی فکر می کنم این همه دوندگی برای این که کی بتونی نتیجه زحماتت رو ببینی؟ چرا نباید بتونی یه فرصت تفریح داشته باشی؟ درسته دوران جوانی زمان تلاشه ولی برای من یه وقتایی فشار کار خیلی زیادتر از حد توان میشه. موفق باشی
پاسخ اسمان پندار :
شهرزاد جون ممنونم، برای منم همینطوره، گاهی ادامه راه خیلی خیلی سخت میشه. متاسفانه مبنای زندگی یعنی اجبار و این اجبار تو كار و بعضی قسمتهای زندگی هم وجود داره، منتها چه میشه كرد، بتجربه میدونم فرار و جاخالی و كم اوردن اوضاع را بدتر میكنه برای همینه كه یاد گرفتم چطور با این اجبارها كنار بیام