امروز:

کار تحقیق

» نوع مطلب : ازمایش - تز - مقاله ،روزها در اون سر دنیا (سال ششم) ،

دارم میرم دانشگاه که یک ازمایش دیگه روی خرگوش داشته باشم. ازمایش جدید برای گرفتن گرنت fda جدیدی هست که استادم داره براش اقدام میکنه. بنظرم شانسش بین رقباش بخصوص رقیب اروپایی زیاده، چون دقیقا مشخصات گرنت همین ازمایشهایی هست که الان داریم انجام میدیم. دیروز اخرین میتینگ برای پایان گرنت قبلی با fda بود، کلا نتایج ازمایشهایی که از سپتامبر روی خرگوش داشتم خیلی خوب بود و دیروز هم بعد پرزنتم روی نتایج اخرین خرگوش، رییس گروه fda از کارم تعریف کرد. البته سری قبل که پرزنت کردم از سبک پرزنتم خوشش نیومد و ازم انتقاد کرد چون بیشتر گرافها را توضیح میدادم و اون میخواست تحلیل بشنوه. اما اینبار سعی کردم نکاتی را که گفته بود رعایت کنم . امروز جمعه هست، ازمایش دو مرحله ای و ۴۸هست و مرحله دومش امروز، چند روز پیش یکی از بچه های ایرانی ،(کلا ۶ تا ایرانی تودانشگاه هستیم که سه تاشون داروسازی میخونن بقیه phd. البته ایرانی کانادایی داروسازی و phd همزمان داره. جالبه همه هم دختر هست. دوتا پسر ایرانی هم داشتیم که برای فوق لیسانس اومده بودن و فارغ التحصیل شدن رفتن. ) ای بابا از بحث منحرف شدم. دلشتم میگفتم یکی از بچه های ایرانی ازم پرسید تو که ایران داروسازی خونده بودی چرا با مدرکت کار نمیکنی. بهش گفتم من سالها تو داروخانه بودم، از صبح که میرفتم سرکار تا ساعت ۵ بشه پنج دقیقه به پنج دقیقه ساعت را نگاه میکردم. نه اینکه داروخانه شلوغ نباشه وکاری نداشته باشم بکنم بلکه واقعا شغلش حوصله سر بر بود. تز داروسازی تو ایرانم بنظرم فقط بدرد چاپ شدن بعنوان مقاله تو یک مجله میخورد. کلا بنظرم اکثر کارهای تحقیقاتی تو ایران همینطوره و کمتر کسی امید داره که کار و تحقیقش واقعا تو علم روز تغییر چشمگیر و مشخصی داشته باشه. هدف تحقیقات تو ایران مقاله هست. اما اینجا این ریسرچ شرایطی را فراهم کرده که میتونم حس کنم تو بخشی از پیشرفت علمی سهیمم. محیط ازمایش از نظر نفرسوم بنظر خسته کننده میرسه اما حالا که خودم کارعلمی میکنم میدونم چون محقق درگیر نشون دادن یا ثابت کردن چیزی هست، کمی کار پازل گونه میشه که میخواهی معمای اون ریسرچ را حل کنی و درکل این باعث میشه از کار لذت ببری و گذر ساعتها و دقیقه ها برات تا حدی :)) لذت بخش میشه. این مطلب را ده روز پیش نوشته بودم که الان فرصت کردم بذارمش


نوشته شده در : دوشنبه 28 بهمن 1398  توسط : اسمان پندار.    نظرات() .

سه شنبه 6 اسفند 1398 01:28
عه وا اون کامنت بی اسم من بودم آسمان جان :)
پاسخ اسمان پندار : هاهاها بازم اسمت نیافتاده دوست جون :))
چهارشنبه 30 بهمن 1398 09:03
منم از ریسرچ با وجود همه چالش هاش لذت می برم به دلیل همون پازل بودنش و به دلیل اینکه فکر میکنم می تونه تاثیری در پیشرفت علمی داشته باشه و البته من کلا از یادگیری لذت می برم.
پاسخ اسمان پندار : مثل هم ریسرچ را میبینیم، با این حساب فکر کنم خارج از ایران هستی وگرنه اگه داخل ایران باشی من بایدپستم را باید بگذارم تو گونی بدم نمکی ببره :))
زری
سه شنبه 29 بهمن 1398 12:14
دقیقا همینه ت ایران انگار فقط هدف اینه که مقاله چاپ بشه وبرای نویسنده اش رتبه بیاره(اگر شاغل باشه جایی یا هیات علمی باشه) و برای دانشجوی نویسنده که بتونه منجر بشه برای قوی کردن رزومه.
موافقم باهات این محیط هیچ فایده ای نداره نه برای بهبود اوضاع و نه لذت شخصی بردن از علم و محیط علمی
پاسخ اسمان پندار : یکی از هزاران ضرر بستن جامعه بسمت غرب همین میشه، درواقع وقتی با جامعه جهانی به اون معنا تعامل نداشته باشیم و بخواهیم خودمون تولید علم کنیم ضررش این میشه علممون کاربردی نیست. البته مثل همیشه مردم تموم سعیشون را برای تعامل بکار میبرن اما وقتی بجای درهای باز مرتب به دربسته میخورن بلاخره دانشجوی ایرانی هم کم میاره
نظرات پس از تایید نشان داده خواهند شد.
شبکه اجتماعی فارسی کلوب | Buy Website Traffic | Buy Targeted Website Traffic