روزهای خوب معمولی
» نوع مطلب : روزها در اون سر دنیا (سال ششم) ،
هفته پیش برگشتم ازمایشگاه، یکی دو روز تست روی دستگاهمون کردم تا مطمین بشم همه چی روبراهه، دستگاه خوب بود اما اکثر موادی که روش ازمایش میکردم مثل کرمها و ژلها و حتی پودرهام تاریخهاش گذاشته بود خلاصه این هفته و هفته پیش به درخواست دادن به تهیه مواد اولیه گذاشت و البته استراحت، اما درکل بنظرم خوب شد، انگار خودم هم امادگی برگشت به کار ازمایشگاه را نداشتم، حتی این فرصت خوبیه که یکی دو قسمت از کار تزم که فقط با برنامه هست تموم کنم، البته اگه راستین هم عصرها خونه بود نور علی النور میشد، هوا عالیه و جون میده برای عصرهای دوچرخه سواری و پیاده روی، اما خوب فعلا نمیشه و تنها میرم، با دوستهام هم گهگاهی قرار میذارم اما با دوستان بیرون رفتن همان و رستوران و خرج داشتن همان، هربار رستوران هم چیزی حدود ۳۰-۵۰ دلار خرج داره که البته اگه اگه درامد و کار بود قیمتها اکی بود، میشد یک چیزی مثل پیتزا خوری به زمان چهارسال پیش ایران، از اونجا که راستین یک مدته که خیلی سرش شلوغ هست و هوا هم خوبه تصمیم گرفتیم هفته دیگه دو روزی بریم کمپینگ ، توچادر بخوابیم همون اون استراحت کنه و هم حال و هوامون عوض بشه. دوشنبه و سه شنبه، تو اینستا عکسهاش را میذارم. پارسال چادر را خریده بودیم، امروز هم دوتا کیسه خواب سفارش دادیم، دفعه پیش لحاف و پتو برده بودیم که شب تا صبح تو چادر یخ زدیم:)) اما درکل خیلی مزه داد، پیشنهاد میکنم شما هم اگه میتونید یکی دوشب از شهر بزنید بیرون و کمپ بزنید، حتما هم لازم نیست تو جنگلهای شمال باشه، مطمینم هرشهری جاذبه های خودش را داره.
دیگه اینکه خبر رسیده رسیدگی به پرونده های ۱۴۰ از دوره شش ماهه به حدود یکساله رسیده، اینکه من منتظر بودم نتیجه ۱۴۰ تا دوماه دیگه بیاد احتمالا تا عید نوروز نمیاد، کلا انگار وقتی اسم مهاجرت میاد شانس من یادش میافته بدقلقی کنه، استادم داره سعی میکنه برام ویزای h1 اقدام کنه اما اگه نشد باید برم روی opt چون پاییز دارم دفاع میکنم.
خوب من همیشه از دویدن بدم میومده، برعکس من خواهرم عشق دویدنه و برادرم از روز تولد امسالش( دوماه اول هرروز) و‌الان هم هفته ای چهاربار میره میدوه، خلاصه الان لباس پوشیدم برم ببینم میتونم رابطه ام را با دویدن خوب کنم:))
خوب فعلا خدافظ، چقدر از هرباغی حرف زدم
من تازه با وبلاگ شما اشنا شدم، از طریق زیر اسمان خدا، لینک وبلاگ شما رو دیدم. انشالله پستهاتون رو می خونم... اما از اینکه وبلاگ شما رو برای پرسیدن سوالم پیدا کردم، خوشحالم. میشه منو راهنمائی کنید؟!
من میخواستم که برای امریکا برای دکترا اپلای کنم. رشته ام علوم پایه پزشکی هست. مدارکم اماده هست، فقط نمی دونم که فقط اپلای کنم، یا اینکه قبلش با اساتید هم هماهنگی کنم؟! ایا تاثیری داره؟! کلا برای اینکه امکان گرفتن پذیرش زیاد بشه، ممکنه بفرمائید که چه مسیری رو برم؟! باز هم متشکرم/ مواظب خودتون باشید/ آوا
ببین عزیزم فوق لیسانس داری؟؟ تافل و جی ار ای دادی؟؟ نمراتت چطور بود؟؟ مقاله و رزومه ات چطوره؟
ببین بنظر من با اساتید تماس بگیر، اگه برای دکترا میخوای اقدام کنی، اگه جواب مثبت از یک استاد را داشتی باشی شانس پذیرشت خیلی بالا میره، مخصوصا که میدونی اکثر دانشگاهها مبلغی برای پذیرش دارن که با دلار امروز اصلا ارزون نیست، پس با استادها مکاتبه کن، از کارهات و تواناییهات بگو، با فیلد تحقیقی هر استادی که میخوای اقدام کنی اشنا باش، یکی دوتا مقاله ازش بخون که دستت بیاد، خیلی هم خوبه که ببینی به این فیلد علاقه داری یا نه، بعد یکجوری مکاتبه کن که بهتر از تو‌دانشجو برای تحقیقاتش پیدا نمیکنه، اگه جواب نداد، دوسه روز بعد یک نامه فالو‌اپ هم بزن، فکر کن میخواهی یکی را برای یک کار مهم راضی کنی، چقدر انرژی میذاری و توضیح میدی، همین کار را بکن، خلاصه اگه یک استادی جواب مثبت داد، ازش بخواه هرچندوقت به یک بهانه باهاش درتماس باش که یادش نره همچین کسی بوده و ازش بخواه برای گرفتن پذیرش راهنماییت کنه، اینطوری که یک استاد داخل دانشگاه با ادمینیستریشن دانشگاه درارتباط باشه شانس پذیرشت را خیلی بالا میبره، اما عزیزم یادت نره، نمره زبان و کارنامه قوی که همون رزومه باشه هم خیلی موثره، اون دوتا را اول خوب و کامل داشته باش