امروز:

دستورالعمل صحبت (1)

» نوع مطلب : اظهارفضل ،


خوب تصمیم گرفتم براتون كمی از نكاتی بگم كه تو صحبت با امریكاییها بدرد میخوره
اول از همه براتون بگم امریكاییها گرمتر از اروپاییها و حتی كاناداییها هستند، مثلا در مورد موبور خیلی اوقات من  احساس این را ندارم كه با كسی كه سالها توی یك فرهنگ و كشور دیگه بزرگ شده حرف میزنم، اکثر حرفها و شوخیها را میگیره و البته این نكته مثبت را هم داره كه تو شوخیهاش بندرت گوشه و كنایه مختص ایرانیها بچشم میخوره اما خوب بهرحال اینطور هم نیست كه همه چیز در صورت حرف زدن با امریكاییها گل و بلبل باشه و باید نكاتی را هم تو حرف زدن باهاشون رعایت كرد
بنظرم اصلیترین و مهمترین نكته ای كه باید رعایت كنیم اینه ما تو ایران خیلی حرفها را خلاصه میگیم، مثلا اگه کسی قراره کاری انجام بده  كلی میگیم مثلا فلان موقع فلان كار را انجام بده و درصورتی كه بدونیم طرف كار را قبلا انجام داده احتمالا هیچ توضیحی برای چگونگی انجام كار ندیم ویا اگه دفعه اول هست شفاهی توضیحی میدیم ، طرف هم احتمالا یكی دوسوال بكنه و والسلام، حالا اینجا  كار چطوره؟ بنا به فرهنگ زبانیشون چیزی بعنوان خلاصه حرف زدن وجود نداره، و این فقط مخصوص کار نیست. ما تو ایران معمولا خلاصه حرف میزنیم و حتی اگه طرف توضیح بخواد بهمون برمیخوره و عصبانی و ناراحت بشیم حتی ممكنه حس حماقت كنیم اگه فردی یك دستورالعملی كه بنظر ما ساده و پیش پا افتاده بنظر برسه را با اب و تاب و مفصل توضیح بده ، اما حقیقت اینه فرهنگ امریكایی بخصوص تو موارد علمی همینه.پیش فرض اینكه موضوع ساده و پیش پا افتاده هست و طرف میدونه ندارن. اونها هرچیزی را كامل توضیح میدن و تو موارد علمی این توضیحات دقیقا مثل دستورالعمل تهیه غذا و كیكه كه مواد و روشها و نكات باید بروشنی نوشته بشه و اسمش را هم میذارن اس ا پی، حالا یكمی برای ما ایرانیها و بخصوص من ایرانی كه عادت داشتم هرچیزی را خلاصه بگم و خلاصه بشنوم و توضیحات اضافه حوصله سر بر و خسته كننده هست کار کردن و بخصوص حرف زدن به این روش  تغییر عادت سختی هست، اما دارم روش كار میكنم و میبینم یواش یواش داره بصورت عادت برام میشه، مثل همین نوشته كه سعی كردم با مثال و توضیحات منظورم را بیشتر روشن كنم، البته اعتراف میكنم هنوز تو مرحله ابتدایی تغییرات عادت هستم اما خوب احتمالا بعد مدتی یادمیگیرم فقط موضوع اینه میدونم بعد چندسال اگه پام را ایران بذارم با این تغییر عادت چقدر لوس و حوصله سر بر بنظر میرسم، من رسیدم ایستگاه و باید برم دانشگاه.  بقیه اش بعد


نوشته شده در : چهارشنبه 31 مرداد 1397  توسط : اسمان پندار.    نظرات() .

ارسال به ارسال به 100 درجه کلوب دات کام

همه چی ارومه

حالم خوبه. دارم فکر میکنم چرا حالم خوبه. به خاطر بیگل داغ و خوشمزه سبک نیویورکی که دارم با قهوه میخورم؟ بخاطر اینکه جمعه هست و اخر هفته و فردا میخواهیم بریم پیکنیک ؟ یا بخاطر اینکه هفته دیگه باوجود مسایل مالی قصد سفر کردیم و من بخاطرش هیجان زده ام؟ نکنه بخاطر شروع کلاسها باشه که تا دوسه هفته دیگه سر و کله اشون پیدا میشه؟ نه فکر کنم دلیلش همین بیخیالی صبحم هست که با یک صبحونه همزمان با وبلاگ نویسی همزمان شده. شاید هم ازمایشگاه خلوتی که فرصت نوشتن بمن داده. نه نه. بخاطر این هست که امروز فشار کار ندارم. اصلا بگذارید یک شرح حالی بدم.

 قرارداداستاد من با اف دی ای سه ساله بود که بعد از دوسال همین دوروز پیش خبر دادن برای سال سوم تمدید نشده. این به این معنی هست با مقدار پولی که مونده استادم فقط میتونه بخش تست کلینیکال را تموم کنه و برای ژانویه دوباره درخواست بستن قرارداد کنه. و دوباره این به این معنی هست پولی برای استخدام من و موبورو نادوست نمیمونه. حالا موبور چون بیشتر از دوسال براش کار کرده و واقعا عضو حیاتی برای تحلیل ازمایشها هست را میخواادهرجور شده نگه داره. نادوست هم که از اول پارت تایم بود و تکلیفش معلومه. از پروژه میره. میمونه من که نیتش اینه میخواد نگه داره اما در این صورت پولی برای تستها براش نمیمونه. پس خودش داره با مسیول مربوطه هماهنگ میکنه که بحالت جی ای معمولی برگردم. شاید هم بتونه نوعی از اسکالرشیپ برام بگیره. که بتونم براش کار هم کنم. از اونطرف از قبل شنیده بودم دانشگاه مشکل مالی داره و داره جی ای هاش را کاهش میده و چون من و موبور جی ای خود دانشگاه نبودیم و غیر مستقیم برای اف دی ای کار میکردیم نگرانی نداشتم اما حالا یعنی از دست دادن حقوق نسبتا خوب دانشجویی (نسبت به جی ای معمولی) و مشکلات مالی.از اونطرف هم با این وضعیت دلار بفرض 2000 دلار بخواهیم بیاریم بیست میلیون باید پول بدیم که اصلا اصلا اوردن دلار منطقی نیست. خلاصه همه اینها یعنی بعله. شروع زندگی صزفه جویی. حالا نه بشدت سال اول اما شاید مثل سال دوم و سوم.از اونطرف عدم تمدید اف دی ای یعنی مقاله کمتر یعنی سایتیشن کمتر یعنی گندخورده شدن به برنامه من برای اقدام برای ویزای نخبگی که میتونست راه رسیدن به گرین کارت را کوتاه تر کنه. از یک طرف دیگه زنگ زدیم به یک وکیل پرسیدیم ایا میشه ما سفر به ایران داشته باشیم که خانواده هامون را ببینیم. گفت اصلا حرفش را نزنید که اوضاع بد خرابه و بفرض  یک دانشجوی دکتری وسط تحصیلش برای دیدن خانواده اش اومده الان یکساله کلیرنس مونده. دانشگاه هم بخاطر طولانی شدن پروسش جوابش کرده. بغل گوشمون هم که ترامپ جون هرروز یک قانون مهاجرتی را رو میکنه. و چون علاقه به سورپرایز کردن داره. صبح پا میشیم میبینیم یک قانون جدید وضع شده. خلاصه هول و ولای این را داریم که یکروز بگه اصلا برای چی دانشجوی ایرانی باید اینجا درس بخونه. یا چرا باید بعد درسش اینجا کار کنه و گرین کارت بگیره. برگرده بره همون کشورش. از بالا هم اونقدر سنهامون بالا رفته بهیچ عنوان امکان مهاجرت به کانادا از لحاظ تخصص نداریم مگه اینکه کار پیدا کنیم.

خلاصه شما بگید ایا با این شرایط تعجب من از حال خوش صبحم تعجب برانگیز نیست.

اما خوب بگذارید قسمتهای مثبتش را هم بگم. تقریبا دارم به چهارسالگی روزی که اومدیم نزدیک میشم. خوب من از اقداممون راضیم. هرچند شاید بهتر بود کانادا از طریق مهاجرتی میشد اما شما که همراه من تو این سالها بودید میدونید خواستیم اما خوب نشد. گاهی با راستین از سال اول میگیم. مثل اون بنگاه اجاره خونه که سرمون کلاه گذاشت و چک بی محل داد. یا خونه ای که بدباگز داشت و پدرمون را دراورد. یا سختیهایی که بخاطر وضعیت زبانمون کشیدیم. چقدر سختی بخاطر زبان کشیدیم. و البته هنوز هم وجود دارد اما اوضاعمون الان بهتر شده. یا یادتون میاد چقدردنبال کار تو دانشگاه گشتم........ خوب یکی از بچه ها اومد و ویک وقفه طولانی افتاد و از حس نوشتن دراومدم. همینها دوستان تا دفعه بعد      


نوشته شده در : جمعه 26 مرداد 1397  توسط : اسمان پندار.    نظرات() .

ارسال به ارسال به 100 درجه کلوب دات کام

عروسی ایرانی

» نوع مطلب : نگاه اول ،

سلام به دوستهای گل.

دوسه روزی هست دستم به عروسی یکی از دوستهام بند بوده. دوست نازنینم که اتفاقا داروساز هست و توی یک دانشگاه دیگه درس میخونه منرا بعنوان ساقدوشش انتخاب کرده بود. اولین بار بود که ساقدوش عروس بودم و با اینکه میدونستم این مراسم کلی تو امریکا هزینه داره با خوشحالی قبول کردم و حسابی هم بهم خوش گذشت. عملا جز دوبار دورهم نشینی قبل عروسی مراسمی نداشتیم اما روز عروسی با یک دسته گل زیبا دستت و همزمان با عروس عکس و ژست گرفتن حس عروسی خودم را یاداوری کرد و حسابی لذت بردم. کلی هم با راستین عکسهای خوب گرفتیم . خصوصا که عروسی دوستم دقیقا یکروز قبل سالگرد عروسی خودم بود و انگار یکجورهایی داشتم سالگرد عروسی خودم را جشن میگرفتم. کلی رقصیدیم و خندیدیم و خوش گذروندیم. دیروز را هم مرخصی گرفتم و با راستین تو لانگ ایلند ، کنار دریا گذروندیم. امروز را هم خونه موندم و تاظهر خوابیدم و کمی استراحت کردم. تصمیم گرفتم حالا که بخاطر کارسنگین ازمایشگاه امکان یک هفته مرخصی ندارم. حداقل هفته ای یکبار تا پاییز و شروع کلاسها به خودم استراحت بدم و تجدید قوا کنم. البته به یک مسافرت هم احتیاج دارم اما خوب هم مرخصی نمیتونم بگیرم هم از شما چه پنهون فعلا امکانش را ندارم. این بخش را اضافه کردم که با حقیقت زندگی تو امریکا بیشتر اشنا بشید. البته میدونم که فعلا اوضاع تو ایران چقدر بده و داره بدتر میشه اما خوب نمیخوام  فقط جنبه های خوب زندگی تو اینجا را پررنگ کنم. 
خوب کمی هم از مراسم عروسی اینجا بگم. این دوست من با همسرش که ایرانی هست اینجا اشنا شدن و عروسی رسمی اشون را تو سیتی هال که فکر کنم شهرداری باشه گرفتن. یک چیزی تو مایه های محضر رسمی ما. این هفته هم جشن عروسیشون بود. شب قبل عروسی مهمونها و دوستان نزدیک را به رستوران برای شام دعوت کردن. تفاوتش با مهمونیهای ما دوتا سخنرانی پدر و خواهر داماد البته به انگلیسی بود. یک بازی کوچیک هم کردن که عروس و داماد پشت به هم مینشینن و سوالاتی در مورد تفاهمشون تو زندگی میپرسن و عروس و داماد با بلند کردن کفش خودشون یا اون یکی جواب میدن. من این بازی را تو فیلمها دیده بودم. بعنوان ساقدوش لباسهامون قرار بود یک رنگ باشه . البته خودمون خرید کردیم. عروس هم به هرکدوممون یک دستنبد هدیه داد. روز عروسی قرار بود ظهر ارایش کرده و اماده تو سالن باشیم برای گرفتن عکسهای یادگاری. چندساعتی هم به عکس گرفتن تو سالن و باغ گذشت. مهمونها عصر برای کوکتل پارتی اومدن. کوکتل پارتی یعنی غذاهای مختلف یسبک عصرونه و نوشیدنی هست. غذاها هم سلف سرویسه. من این کوکتل پارتی را تو خیلی از مهمونیهای رسمی اینجا دیدم. بعد هم مثل عروسیهای خودمون میرفتیم سرمیز که البته میز هرکسی مشخص بود و دی جی ایرانی. تفاوت این بخش با عروسیهای توی ایران صرف شام بحالت رستورانی هست. یعنی گارسون میاد سر هر میز و از رو منو پیش غذا و شام و دسر را سفارش میدیم. بقیه مراسم رقص و کیک و رقص کارد هم عین عروسیهای خودمون بود. خلاصه روی هم رفته یکی از بهترین عروسیهایی بود که رفتم و جای همگی خالی حسابی خوش گذشت. امیدوارم شما هم اخر هفته خوبی داشته باشید. 


نوشته شده در : چهارشنبه 10 مرداد 1397  توسط : اسمان پندار.    نظرات() .

ارسال به ارسال به 100 درجه کلوب دات کام

دستورالعمل برای تنبلها

» نوع مطلب : اظهارفضل ،


توصیه های ورزشی برای تنبلها
خوب كیا ورزش را دوست ندارن؟؟؟ من. كیا تموم لحظات تردمیل چشمشون به ساعته كه زودتر تموم بشه؟؟ من. كیا ترجیح میدن هزار تا كار دیگه بكنن اما باشگاه نرن؟؟ من.
خوب حالا كیا به این نتیجه رسیدن فقط با رژیم خالی نمیشه لاغر شد؟؟ من. یكم هم كلاس بالا بپرسم.كیا میدونن ورزش برای سلامتیشون خوبه، اما میگن بعدا یا مهم نیست؟؟ من. كیا دوست دارن بدن قشنگتر داشته باشن؟؟ همه. 
 بذار اینطور بگم من جز كسانی هستم كه اصلا از باشگاه خوشم نمیاد. حتی باشگاه دانشگاه كه نسبت به بقیه باشگاهها خلوت تر و تمیزتره، اصلا جون میكنم تا برم باشگاه و برگردم. اما الان دوهفته ای هست ٥ روز در هفته ورزش میكنم و بعد از یك هفته وزنم شروع كرد به پایین اومدن.
خوب بنظرتون رمز مداومت من تو ورزش چیه؟؟ اجبار، یعنی همینطور كه برای مسواك زدن یا درس خوندن یا مثلا كارخونه كه دوست ندارم و مجبورم انجام بدم، اینرا هم بعنوان یك برنامه روتین اجباری درنظر میگیرم. اما غیر این توصیه های دیگه ای هم دارم.
١- تو مدت ورزش اصلا به این فكر نكنید واای من همین دیروز باشگاه بودم یا واای فردا هم مجبورم بیام. فقط و فقط همون لحظه را درنظر بگیرید
٢- برای خودتون برنامه روزانه بذارید و ملزم كنید خودتون را اون برنامه را انجام بدید، مثلا من واقعا از تردمبل و دویدن متنفرم اما حداقل میتونم الپتیكال و دوچرخه را تحمل كنم پس ٢٠ دقیقه دوچرخه ٢٠ دقیقه هم الپتیكال میزنم، از كار با وزنه هم متنفرم پس بجاش با دستگاه نیم ساعت كار میكنم.
٣- اون لحظه بهترین سعیتون را بكنید، پیش خودتون بگید وقتی را كه میتونستید بجاش گوشی دستتون بگیرید یا تلویزیون ببینید دارید سراین مثلا دوچرخه میذارید بذار حداقل تندتر بزنید بیشتر كالری بسوزونید
٤- من حتی زمان دوچرخه هم برام سخته برای همین تموم مدت دارم عدد میشمارم، ده تا ده تا تا صدتا و دوباره از اول، گاهی به جلو خم میشم گاهی میاستم البته خوشبختانه از مربی قبلی طرز درست ایستادن و نشستن رو دوچرخه را بلدم 
اما نکات کلی اینکه: اول اینكه معلممون اگه اضافه وزن خیلی شدید بود اجازه نمیداد از  اول رو دوچرخه ایستاده پا بزنیم و حتی اكه اضافه وزن كم بود حتما تاكید میكرد ماه اول فقط نشسته پابزنیم كه عضلات پا قوی بشن، در ثانی خیلی اروم و با احتیاط هربار باید پاشد و نشست كه به زانو فشار نیاد.
دیگه سعی كنید خودتون را مشغول نگه دارید تا متوجه زمان نشید. الپتیكالهای باشگاه ما صفحه تلویزیون داره كه من هندزفری میبرم و تموم مدت فیلم میبینم اما خوب میشه موبایل را هم گذاشت جلوی دست و فیلم دید. یا اگه خیلی موسیقی باز هستید اهنگ گوش بدید
برای استفاده از ماشین هم اصلا سعی نمیكنم وزنه ای بردارم كه زور بزنم و حركت را انجام بدم این مورد را نمیدونم درسته یا نه. اما وزنه هاای را انتخاب میكنم كه راحت بتونم حركت را بزنم. اینطوری جلوی اسیب به مفاصل را هم میگیرم. اكثرا ست های كوتاه هم انتخاب میكنم و مبنا را برای خودم این گذاشتم که گذشت زمان كمك كنه بدن قشنگتری داشته باشم
اهان اب هم خیلی مهمه، حتما یك بطری اب كنار دستم دارم و هر ده دقیقه حتما اب میخورم. 
و اما حمام. خوب از اونجا که من جز دسته تنبلها هستم یا بهتره با کلاس تر بگم جدی جدی  کمبود وقت دارم هرروز بعد ورزش  دوش میگیرم اما هرروزموهام را نمیشورم و از گردن به پایین دوش میگیرم. باور کنید همین خشک کردن مو نیم الی چهل دقیقه وقت من را میگیره به اضافه خود دوش میشه یکساعت. اماخوب به اجبار یکروز درمیان حتما موهام را میشورم:)
و جایزه اتون اینه  حداق دوسه بار در هفته راحت و بدون عذاب وجدان میتونید هله هوله نوش جان کنید. البته اونوقت قول نمیدم وزن کم کنید اما مسلما احساس سالم بودن دارید.
خلاصه تنبلهای عزیز خیلی مهمه كه هربار میرید ورزش اصلا به اینكه فردا هم همین برنامه هست فكر نكنید و همون روز را با تموم انرژیتون تموم كنید. 
راستی من تاحالا در كل یك كیلو كم كردم و نسبت به متابولیسم كند خودم خیلی تو خوردن خوشمزه ها رژیمی نیستم 




نوشته شده در : سه شنبه 2 مرداد 1397  توسط : اسمان پندار.    نظرات() .

ارسال به ارسال به 100 درجه کلوب دات کام
شبکه اجتماعی فارسی کلوب | Buy Website Traffic | Buy Targeted Website Traffic