من و اینهمه خوشبختی

سلام و عرض ادب خدمت سروران گرام(گرام که غلط هست پس گرامی)احوال شما؟خوبید خوشید؟دماغتون قلمی هست که انشالله؟من هم خوبم و این هفته را هم گذروندم در حالی که نه یک عدد رایتینگ نوشتم نه 5 دقیقه اسپیکینگ کار کرده باشم نه یک تست ریدینگ زده باشم.ای داد پس چیکار کردم؟چرت و پرت خوندم.کلمه های قبلی را دوره میکنم و کمی لیسنینگ و یک کتب داستان باریک خارجی که در کل برای ادم نون و اب نمیشه.فکر کنم کل درس خوندن من خلاصه بشود به هفته اخر که میخوام مرخصی بگیرم.بعد اینطوری بگم اگر ایلتس چهار اسکیل 6.5 نشوم این ترم اصلا نمیتونم ادمیشن بگیرم یا به فارسی خودمون بروم سر ثبت نام.میرود تا شش ماه دیگه یا ترم بعد.بعد دوباره بهمین ترتیب.یعنی بین من و ارزوهام یک نیم نمره فاصله هست .یک شش و نیم عزیز............اونوقت همسری دیشب از من میپرسد عزیزم جدا حوصله درس خوندن داری؟خدمتتون عارضم که بنده بچه مثبت و اروم و درسخون مدرسه بودم و ایشون شر و شیطون و شب امتحانی مدرسه.خوب نتیجتا (فارسی را پاس بداریم :در نتیجه)جواب بنده میشود بعععععععععععلههههههه.فرض بگیرید ادم درس بخوند و تو محیط اروم ازمایشگاه کار بکند و حقوق هم بگیرد و دوباره فرض کنید اگر فاند یا بورس نگیرم درس میخونم و تو محیط اروم از مایشگاه زنگ میزنم ایران قربون دستتون اون خونه را بفروشید من خرج دانشگاه کنم.چی؟قبلا فروخته شده برای ترم یک؟پس زحمت طلا ها را بکشید!اخ اخ چقدر این ارزوها خرج دارند.بقول پدر بنده دختر داری میرسی به چهل .پس کی میخواهی لذت زندگیت راببری .والله.

باید این چند وقته یک رزومه توپ و یک sopحسابی هم بنویسم .که پارسالیها فاجعه بود.یعنی اینطوری بگم بعد از اون 6.5 که گفتم دومین عامل موفقیت و پذیرش اینها هستند.دعا بفرمایید عقلمان قد بدهد بتونیم خودمان را قلنبه وصف کنیم.

اخ جون امروز چهارشنبه هست و فردا و پس فردا تعطیل یا بنوعی سریال و درس.هرچند دوست عزیزمان که از قضا متخصص دندان هستند و از قضا پا به ماه و از قضا برای استراحت قبل زایمان اومدند خونه پدری و از قضا چون همیشه فعال بودهاند و حوصله اشان سر رفته قصد دیدار دارند و وقت گذرونی و از قضا خیلی زشته بعد از عمری که قراره همدیگه را ببینیم بهونه بیاوریم.پس به ددردودوریم.

باز هم مدرسه ها باز شد

خوب یکم هم از روزگار خودم بگم.سه هفته و نیم تا امتحان ایلتس زمان باقی مونده.از اونجایی که سر کار نمیشه تست زد موندم چه جوری خودم را برای امتحان اماده کنم.فکر کنم خیلیها با این امتحان اشنا باشند.این امتحان چهار بخش دارد.بخش اسپیکینگ که یک مصاحبه 15-20 دقیقه ای هست تو یک روز جدا اکثرا یک هفته قبل یا بعد امتحان اصلی انجام میشود .خود امتحان اصلی هم اول با لیسنینگ شروع میشه بعد ریدینگ بعد هم رایتینگ.دفعه اخری که این امتحان را دادم. لیسنینگ 6.5/ریدینگ 5/رایتینگ 6/اسپیکینگ 6.5/شدم و از اونجایی که اینبار باید هر چهار تاش را 6.5 بشم بایدرو ریدینگ و رایتینگ بیشتر کار کنم.جالبه که برای ریدینگ دونستن تکنیک ضروری هست که من این تکنیکها را بلدم و همچنان بد میزنم .با این حساب احتمال میدهم درک مطلبم ضعیف باشد . حالا که سر کارم و نمیتونم تست بزنم کتاب داستان و روزنامه انگلیسی میخونم تا ببینم اینبار چه گلی میکارم برای رایتینگ هم که چاره ای جز نوشتن نیست که عملا سرکار اون تمرکز لازم را ندارم و تصمیم دارم بجاش سمپل بخونم و جملات خوبش را حفظ کنم.دیگه این که فردا وقط مشاور گرفتم تا برای گرفتن ادمیشن راهنماییم کند اما شرط اول گرفتن  نمره خوب تو امتحانها هست.

 وسط هفته هست و از شنبه قرار بوده درس خوندن من شروع بشود هنوز هم گیجم و برنامه خاصی ندارم و نمیدونم چی کار بکنم و چی بخونم.

راستی یادتون میاد مرداد ماه رفتم مشاوره برای مهاجرت استرالیاوایشون هم گفتند اولین قدم گرفتن چهار تا هفت تو ایلتس هست که من به خودم گفتم اگر بهر دلیلی ادمیشن نشد رو زبانم کار میکنم تا سال دیگه هفت را میگیرم و میروم استرالیا که دیروز دوستی خبر داد رشته دارو *سازی هم از رشته های مورد نیاز اداره مهاجرت استرالیا برداشته شده.من که تا هفت فاصله زیادی داشتم اما خب برای خودش امیدی بود که پرید.با این حساب دیگه نه فدرال کانادا نه کبک نه استرالیا ..........همسرم هم زیر بار زبان خوندن نمی رود تا حد متوسطی انگلیسی را بلد هست و چون تو مسافرت و مکاتبات کارش را راه می اندازد دیگه نیازی به کلاس رفتن و ایلتس دادن نمیبیند.اصرار من هم بیفایده هست.البته پارسال برای فرانسه خیلی خوب جلو رفت و حتی با اینکه یک کلاس میرفتیم نمرش بهتر از من شد اما برای انگلیسی اصلا همکاری نمیکند و همش حوالش میدهد به بعدا و اینکه الان گرفتار هست و وقت کلاس رفتن ندارد.......چاره ای ندارم جز اینکه برای مهاجرت فقط روی خودم حساب کنم.

من و این وبلاگ

هنوز هم نگران بزرگ شدن این بچه وبلاگ هستم.من خواننده وبلاگهای متنوعی هستم. وبلاگ پر خواننده ای مثل روزهای بهتری هم هست تا وبلاگ زیبای خرمالوی سیاه  یا وبلاگ کمدی نویس سیلوئت و خیلی وبلاگهای دیگه.بعضی مینویسند و مینویسند از تمام دقیقه های زندگیشون.از صبح تا شب از تک تک لحظه ها..........بعضی ترسیم میکنند خاطره هاشون را به شعر به وصفهای نغز گاهی هم تمام افکار را به چالش میکشند .وبلاگ اونها دریچه ای هست برای متفاوت دیدن زندگی........... خودم یک زمانی .یک روزگاری .روزهای دبیرستان انشاهای زیبایی مینوشتم.دفترم گم شد و دیگه ننوشتم. و یواش یواش حس شعر نویسی در یکجور ساده نویسی ادغام شد..........بعضی هم دست به جوک هستند.همیشه با خواندن پستهاشون کلی میخندم و انرژی میگیرم.یک چند تا وبلاگی هم هست که ماهی یکی دوبار پست میگذارند.دیر به دیر اپ میکنند اما بلاخره هستند گاهی بعضی از اینها اونقدر احساس عذاب وجدان از ننوشتن و چی نوشتن دارند که ترجیح میدهند خداحافظی کنند .حالا من موندم و این بچه وبلاگ که هنوز نویسندش نمیدونه باهاش چیکار کند.از اونجایی که علاقه ای به نوشتن جزییات زندگیم ندارم و اونقدر هم اهل بحث کردن و به چالش کشیدن وطرح موضوعات روز نیستم واز طرفی شعر وطنزنویس  خوبی هم نیستم میمونه دوحالت دیگه .وباز هم از اونجایی که حس مسئولیت و عذاب وجدان  گیر داده به من که چرا پستهام اینجوریه.امیدوارم جز دسته اخر نشم.و کرکره اینجا را نکشم حالا بیخیال اصلا خود این مطلب برا خودش یک پست شد میگذاریم میرویم تا بعد

روزانه

جی ار ای پر

بله باسلام وصلوات امروز امتحان دادم.جونم براتون بگه صبح که جلوی دانشگاه زبان رسیدم از دیدن صف متقاضی که هرچی میرفتم تموم نمیشد تعجب کردم .فقط تو حوزه ما 1500 نفر متقاضی. و حوزه دومی هم با همین رقم متقاضی .حالا این تعداد برای امتحان امروز و در سال چند مرتبه این امتحان برگزار میشود.فقط به این فکر میکردم دانشجویی هست که به فکر رفتن نیافتاده باشد. توی صف با دختری اشنا شدم که جرات نکردم سنش را بپرسم بس که کم سن بنظر می امد..میگفت جدیدا تافل داده و 105 شده.خیالش کاملا بابت بخش زبان راحت بود و میگفت از بچگی زبان خونده و کاملا به انگلیسی مسلط هست.خلاصه من که فکر میکنم تفاوت نسل جدید با نسل ما در همین باشد.زمان ما زبان اصلا جدی گرفته نمیشد و کمتر پدر مادری بچه اش را از بچگی میفرستاد زبان اما حالا نه.سالن هم که من را یاد کنکور هایی انداخت که دانشگاه ازاد میدادم. اخه سراسری که دختر پسر جدا بودیم.از سال سوم دبیرستان امتحان ازاد میدادم.هم ریاضی هم تجربی.هر سال هم قبول میشدم اما اخرش سر از سراسری در اوردم.بهر حال جو امتحان همونطوربود.موضوع رایتینگ راجع به (scandal)بود.میدونید که برای issueباید در حدود 400-700 کلمه در عرض سی دقیقه بنویسیم.موضوع دوم هم (argue و در مورد مدیری بود که تغییری تو منوی یکی از شعبش داشته و حالا باید بحث میکردیم قرار نیست این تغییر در مورد همه شعب صدق کند سی دقیقه هم فرصت داشتیم برای این موضوع استدلالی 300-400 کلمه بنویسیم.ده دقیقه استراحت و بعد 250 دقیقه تست وربال و ریاضی بی هیچ وقفه ای .من که ارزو میکردم یکبار بین چهار بخش حداقل دو دقیقه وقفه باشد تا نفسی بکشیم که نبود.تست پشت تست .خوشبختانه وربال وقت کم نیاوردم.امتحان ریاضی هم بیشتر به نمونه امتحانهای بارونز شباهت داشت تا خود ای تی اس.فقط چهار پنج تا جواب سوال را باید بصورت دیجیت شده مینوشتیم که من تعجب کرده بودم این دیگه چه صیغه ای هست و به چه دردشون میخوره.فرض گیر جواب 5 میشد که باید اونرا تو خونه های ریز 1-9 پر میکردیم.من که تا قبل امتحان نشنیده بودم و حسابی تعجب کرده بودم امیدوارم جوابها را درست وارد کرده باشم.برگشتن هم دوباره جمعیت دختر و پسر بود که از فرصت استفاده میکردند گپی با هم بزنند.کلی انرزی مثبت که باعث میشداین حس به تو هم منتقل بشود.خلاصه عین هجده سالگی درست مثل یک بچه مثبت که البته الان باید هم کاملا مثبت باشم سرم را انداختم پایین .خودم را به ماشین رسوندم.چند تا تلفن و خونه.

ثبت نام ایلتس

خدا به داد ایلتسی های عزیز برسد که میخواهند ثبت نام کنند.اینطوری بگم پنجاه و شش ثانیه ای پر شد یعنی به دقیقه نکشید ............من از شهریور تاریخ روزی که میخوام امتحان ایلتس را بدهم مشخص کرده بودم.اخر اذر. که طبق تقویم مرکز ازمون ایلتس تهران 14 دسامبریا 23 اذر این ازمون برگزار میشود.خب از اون موقع هر چند روز یکبار به سایت سر میزدم که ببینم ثبت نام کی اغاز میشود.هفته پیش بود که سر زدم دیدم نوشته که بزودی ثبت نام اغاز میشود.حالا هرچی میرفتی رزرو کنی پیام میداد که پروفایل لازم هست و زمان باز کردن پروفایل راهم اخرهای همین هفته زده بود.تا اینکه دیروز ظهر یکدفعه پیام جدید گذاشته بود پایان رزرویشن.از اونجا هم که بعد از دسامبر ماه زیبای ژانویه و بابا نوئل و تعطیلات خوشگلشون هست .دیگه تا یکماه بعدش امتحانی برگزار نمیشود.ومن هم این نمره را برای اوایل دی لازم دارم.خلاصه تو سرزنان خودم را رسوندم دفترشون که جدیدا هم جابجا شده.شاید هم خیلی وقت پیش .منشی محترم فرمودند بله ثبت نام تموم شده .حالا من با دهان باز که هنوز زمان باز کردن پروفایل نرسیده .ایشون هم فرمودند عزیزم باید از قبل پروفایل باز کرده بودی.ای دل غافل کی ؟نگو اوایل مهر یک هفته ای زمان بوده تا پروفایل باز کنیم  .والله دو ماهی که من سایت را چک میکردم همچین جمله ای ندیدم مگر وقتی که ثبت نام شروع شد و رو ثبت نام کلیک میکردی که تا همین اواخر هم ثبت نامی در کار نبود.ایشون دوباره فرمودند خیلیهای دیگه عین شما هستند .(من تو دلم:خب جانم یک درمانی بحال اون سایت بفرمایید)ایشون:خوب عزیزم برو کشورهای اطراف امتحان بده..........خلاصه دوباره تو سرزنان برگشتم.یک زمانی میدونستم تو بعضی شهرها امتحان برگزار میشه. قبلا هم مرکز ایران و دانشگاه ازاد هم بود.مرکز ایران بعد از مشکلات سیاسی با کشور انگلیس ومچل کردن خیلی از بچه ها که امتحان را چندین و چند باره کنسل میکرد.(خودم هم یکبار گرفتار این سیستم شدم).بکل خودش هم کنسل و تعطیل شد.پس میموند فقط مرکز دانشگاه ازاد که مرکزی هست که این امتحان را تو شهر های دیگه و تهران هم دارد.حالا تاریخ دسامبر هم داشت که ثبت نامش شروع نشده بود و بقیه هم پر شده بود.قرار شد امروز راستین پیگیری کند.امروز صبح زنگ میزند و خوشبختانه جواب میدهند ساعت ده صبح ثبت نام شروع میشود.باز هم خوشبختانه طرف میگه چند دقیقه ای پر میشود.راستین هم ساعتش را با 119 تنظیم میکند و خیره به کامپیوترمیموند.دینگ دینگ ساعت 10 وتو اولین ثانیه ها هم ثبت نام میکنه وووووودر ظرف 56 ثانیه ثبت نام تمام میشود. باور میکنید یعنی همون 56 ثانیه که 4 ثانیه داره تا یکدقیقه بشود.من که شوکه شدم شنیدم.حالا خوب هست قرار بود راستین انجام بده اگه با خودم بود که اصلا موفق نمیشدم. 700000تومان هم اینجا ریختیم تا خوشحال باشیم که ثبت نام گردیده ایم.تا اخرش را خوندی؟

دردودل

نیمه پر لیوان را میبینی یا نیمه خالی؟

یکهفته تا امتحان

احوال همگی ؟خوبید ؟خوشید؟انشاالله که روزگار بر وفق مرادتان میچرخد.من هم در خدمت مکتب سه روزی هست نیمه وقت سرکار رفتم.از شنبه هم تمام وقت در پی کسب دانش خواهیم بود.خدمتتون عارضم که اوضاع احوال روحیم بدک نیست.برعکس امتحانهای ایلتس استرس ندارم و سعی میکنم اصلا به نتیجه امتحانها و کارهای بعدش فکر نکنم.تا روز امتحان صبر میکنم و اگه از نتیجه راضی بودم برای پذیرش اقدام کنم.مشاوری میگفت شانس پذیرش برای رشته من .اونهم نه خود داروسازی بلکه رشته های مرتبط 60% هست.اما برای رشته های دکتری مهندسی همین شانس حدود 80%است.برای خود خود داروسازی که این احتمال نزدیک به صفر هست.چرا؟چون اونقدر امتحان های هم ارزی برای ما ایرانیها متفاوت هست که ترجیحا بهتره از پایه درس خواندن دوباره شروع شود یعنی لیسانس.پس چاره ای نمیماندجز اینکه رشته های مرتبط که همان تخصصهای داروسازی در ایران هست ادامه تحصیل بدهیم.حالا فرقش چیه؟این که دیگه خبری ازکار در  دارو*خانه نیست و فقط به شغل شریف تحقیق و پزوهش میپردازید.باز هم من دارم راجع به اینده حرف میزنم و دلم هری میریزه پایین.بیخیال برگردیم سر همون امتحان و درس ومشق تا قلبم نگرفته.

وربال

شلغم