روزانه

سفر به بهشت

پارسال همین موقعها بود که رفتیم مالزی.کوالالامپور مثل اکثر شهرهای اسیای جنوب شرقی بود با هوای گرم و مرطوب باموتورسوارهایی که کاپشن و بارونیشون را موقع سواری برعکس میپوشیدند. جاهای دیدنیش: اکواریوم فوق العاده و بزرگش بود که یک تونل شیشه ای با قطر دومتر توش تعبیه شده بود و ما روی ریل می ایستادیم و ریل یا نوار زیر پامون حرکت میکرد و چشم و ذهنت مجذوب دنیای زیر اب میشد.حس این که تنها مانع تو و کوسه های عظیم با اون دهان وحشتناکشون فقط یک شیشه نسبتا نازک هست فوق العاده بود بخاطر اینکه مسیر از زیر اکواریوم بود حتی از  بالای سر کوسه یا سفره ماهی های عظیم رد میشدند و مبهوت شگفتی خلقت میشدیم واقعا حسش فوق العاده بود.

گنتینگ رفتیم که کازینو و هتل و شهر بازی بزرگی هست که بالای کوه بود.صاحب اونجا یک چینی علاقمند به قمار بوده (البته کلا چینی ها با اینکه خیلی خسیس هستند اما علاقه عجیبی به قمار دارند) و از دولت مالزی اجازه ساختن کازینو میخواهد.دولت هم تنها با اجازه ساخت اون بالای یک کوه بلند با شیب تند را میدهد.میگویند طرف تنها ده سال زمان برای صاف کردن محل ساخت صرف کرد.و الان سالانه میلیاردها دلار سود نصیب بچه های همین مرحوم میشود.هتل .کازینو .شهربازی داخل سالن .محل خرید شهربازی تو هوای ازاد.همه و همه یک مجموعه بزرگ بالای کوه که وقتی  از طریق تله کابین بالا میری و شیب تندکوه را میبینی از زحمتی که اون زمان اون مرد چینی برای ممکن کردن یک ناممکن کشیده شگفت زده میشی.یکی از بازی هایی که اونجا سوار شدیم صندلیهایی بود که تا ارتفاع زیادی میرفت بالا و یکهو ول میشد پایین.سوار شدیم وبااینکه من کلا تو اینجور بازیها خیلی شجاعم وقتی رسیدیم بالای بالا  تو اون ارتفاع به غلط کردم افتاده بودمD:تونل باد هم داشت که حالت بی وزنی را حس میکنی و وقت نکردیم بریم:(

یک سوم از جمعیت مالزی هندو و یک سوم چینی و یک سوم مالزیایی هستند .برای همین معابد چینی و هندی هم اونجا زیاد هست.یکی از معابد هندویی که ما رفتیم غار بزرگ و زیبایی بود بالای کوه با تعداد خیلی خیلی زیادی پله.پایین کوه هم یک معبد دیگه .همه چی رنگی رنگی و کلی مجسمه عجیب و غریب.کلا من از هندیها خوشم نیومد.از لحاظ ظاهری خیلی کثیف  وخیلی  هیز بودند.خب امسال هم قراره بریم هند(گوا و بمبیی)از حالا تصمیم گرفتم بهیچ عنوان دامن یا پیراهن نبرم:) ظاهرا برعکس هستند و با تاپ مشکل ندارندD:

یک شب هم کشتی کروز بود و مهمانی ایرانیها .دلمون نمیخواست بریم اما اونقدر لیدر از کشتی که تنها دونمونش توجهان وجود دارد و شام و مهمونی تعریف کرد گفتیم بریم.فاجعه بود .چه کشتی و چه شام و چه دریاچه مصنوعی که احساس کردم تا اخر شب صد دور دور دریاچه زدیم.کلا یه کلاه گشاد بود که سرمون رفت.جالب اینجا بود بعضی ها میگفتند به به اقا چرا بیشتر از این برنامه ها نمیگذارید.اینطوری بگم من از کنسرت ایرانی  بدم میاد . برعکس بعضی ها که عشقشون هست بروند مثلا ترکیه برا فلان کنسرت .خلاصه اگر شما هم مثل من و همسرم هستید پیشنهاد میکنم از مهمانی ایرانی خارج از کشور فاصله بگیرید.یک مشت جوون مست و از پشت کوه اومده و رفتارهای زننده............

از خرید هم بگم کوالامپور چند تا مرکز خرید خوشگل داره که بعضی هاشون برند میفروشن اما کلا با قیمت دلار ما با چمدون های خالی از خرید برگشتیم و ترجیح دادیم از همین تهران خودمون خریدامونو انجام بدیم.

روز اخر باز لیدر یک پیشنهاد جدید داد. جزیره .با توجه به تجربه قبلی شک داشتیم بریم یا نه.بخصوص که تور فقط برای یک شب بود .البته با هتل و شام و صبحانه کلی خرجمون میشد.رفتیم و انگار رفته باشیم بهشت.اصلا همه اینها را نوشتم تا از این جزیره تعریف کنم.یکساعت روی اب بودیم تا رسیدیم.اما چه جزیره ای.پر از طاووس و یک سری پرنده با منقارهای خیلی بزرگ.(هورن بیل)اب اقیانوس گرم گرم.اروم.و چندتااستخربزرگ چسبیده به دریا با اب گرم .جنگل کشیده شده تا لب دریا.ودرختهای نخل.طاووسها از اسمون پرواز میکردندو صاف جلوی پات مینشستندوهیچ ترسی از ادمها نداشتند.فکر کن توی استخر باشی و دور و برت پر طاووس و مناظر قشنگ.....شام هتل هم محشر بود من که نمیدونستم چی بخورم. انواع استیک، غذاهای دریایی، شیرینی جات و دسر های جورواجور، خلاصه که جاتون خالی بود. راستش تو شهرهایی که تا الان رفتم یکی صبحانه های هتلمون تو شانگهای و یکی هم صبحانه و شام اینجا خاطره انگیز بود.....صبح موقع طلوع افتاب که من خواب و همسر سحرخیزم بیدار بود(قابل توجه بهینه:))میگفت هزاران هزار خرچنک خیلی ریز از اب اومدند بیرون و توی ساحل خونه درست کردند.هزاران سوراخهای خیلی ریز و ساحل پر از ماسه های گوله گوله شده.یکبار من خودم توی یک مستند فیلمش را دیده بودم.واقعا جالب بود.البته هیچ تداخلی با پای پیاده راه رفتن رو ساحل نداشت.یعنی اینجوری بگم کل مسافرت یک طرف اون یک شبی که جزیره بودیم یک طرف. بهتون پیشنهاد میکنم اگر یکروز مالزی رفتید حتما از لیدرتون بخواهید شما را به این جزیره ببرد.جزیره پنگور یا همون بهشت وعده داده شده...........

کتاب 1100

این روزهای من

این چندروزه همش گرفتار بخش وربال هستم،لغاتش واقعا سخته ،حفظ كردن ٣٠٠٠كلمه در عرض چهل روز یعنی انرژی و وقت بینهایت،شایداگه فقط قضیه حفظ كردن كلمه بود یك چیزی ،امامن بایدروی ریاضی و رایتینگ هم كار كنم تازه كارهای لیسنینگ و اسپیكینگ و ریدینگ هم نباید فراموش بشود.واو تازه اماده كردن فلش كارتهای وربال هم هست،همیشه فكر میكردم از لحاظ لغت خیلی قوی باشم تا رسیدم به این كلمه های مخصوص امتحان،والبته خود كتاب هم گفته لغتها اكادمیك هست،انگار این پستم خیلی به قبلی شباهت دارد اما خب این مشكلاتی هست كه من دارم باهاش دست و پنجه نرم میكنم اینجا هم كه خواننده هاش خیلی كم هست.......

دکترخودباشیم

شروع درس خونی

اینها را باید بخونم

خوندن این زبان انگلیسی برای خودش داستانیه.تو ایلتس باید چهار اسکیل لیسنینگ و اسپیکینگ و ریدینگ و رایتینگ را مسلط باشی.و برای جی ار ای وربال کوانتوم و رایتینگ.

حالا این وسط من هستم و هزار سودا..... کتاب لغت 504 و اسنشیال ورد فور تافل را قبلا خونده بودم که باید دوباره دوره کنم.از طرف دیگه کتاب 1100 را هم تازه شروع کردم.دیگه اینکه توصیه شده لغت های کتاب ای تی اس را هم برای جی ار ای بخونیم.دیگه اینکه من دوساعت در هفته کلاس میروم و از اونجایی که پرونانسیشن ام خیلی ضایع هست معلممون اصرار داره فونتیک ده بیست کلمه را روزانه در بیارم و رو تلفظم کار کنم.

حالا غیر از اینها کلا ضعف من تو ریدینگ ایلتس بوده و هست.با اینکه تکنیکها را میدونم اما درک مطلبم خوب نیست.خب روزنامه انگلیسی میخونم و باید مقالات نیویورک تایمز و کتاب داستان را بخونم که هنوز شروع نکردم.داره دیر میشه باید بجنبم.

برای رایتینگ هم فقط و فقط تمرین.بنویس بده تصحیح کنند.اصولش را از قبل بلدم.راستش این را هم شروع نکردم.

برای کوانتوم جی ار ای هم باید کتابهای پایه ریاضی را بخرم یکم دوره کنم تا درسهای دبیرستان یادم باد .امتحانش اسونه و بچه های مهندسی یک هفته برای اینکار بیشتر وقت نمیگذارند.اما برای من یک دوره لازمه.و بعد هم باید نمونه تست بزنم.

برای لیسنینگ هم الان دارم سی دی گوش میدم و حتما مینویسم.دیگه همگان میدونند که نوشتن لیسنینگ بمرور خیلی ادم را قوی میکنه.البته بد نیست فیلم و اخبار یا حتی مستند را هم به انگلیسی گوش داد اما من اونقدر عشق فیلمم که حاضر نیستم یک جمله را هم از دست بدهم وهنوز طلسم زیرنویس دیدن را نشکستم.

سپیکینگ هم تمرین و تمرین. یک موضوع برداری و یا بخونی و بعد سعی کنی با کلمات خودت بگی .صدات را ضبط کنی و خودت را تصحیح کنی. اینطوری میفهمی چقدر من و من میکنی(عنوان وبلاگ من)و باید این پازها را کم و کمتر کنی

 همه این کارها برای بالا رفتن سطح زبان هست که احتیاج به زمان و تمرین و ممارست داره و باز من اشتباه دیگه ای کردم و دیر دست به کار شدم.........حالا تازه همه این کارها تا اخر مهر هست و از اول ابان باید سیستماتیک بخونم و تست زنی راهم اضافه کنم و کلا خودم را برای امتحان ها اماده کنم.اما کلا احساس میکنم اینبار حسم با سری قبل فرق میکنه یا شایدم فکر میکنم فرق میکنه.اخه سری های پیش امتحانها برام مثل بلا و عذاب الیم بود. از شدت استرس کابوس میدیدم و خواب عمیق نمیرفتم. معده دردهای شدید هم بعد از امتحان خودی نشون میدادند. اما فعلا که راحتم کمی نگران هستم اما ذوق امتحان ها را دارم.والله.چه چیزها..... ذوق امتحان!بهر حال همه چیز تو ابان مشخص میشه که باز استرس زده میشم یا نه.خدا کنه نشم واقعا داغونم میکنه هم روحی و هم جسمی.خب پر حرفی کافیه باید برم لیسنینگ بخونم.هدفون تو گوش .تند تند بنویسم تا سیل نسخه ها سرازیر نشده.

بوتا*کس

اول از همه از دوستهای وبلاگیم عذر میخوام.این درس و مشق خیلی از وقت ازادم را میگیره و کمتر وقت میکنم به وبهاشون سر بزنم و کامنت بگذارم .شاید هم توی ابان و اذر یک دوره ای را برم غیبت صغری .بهرحال امیدوارم عذرم را تا اخر اذر موجه کرده باشم.امتحان ایلتس را که بدم ازاد و رها در خدمت شما.

تو دا*روخانه بعضی مریضها واقعا نوبرند.بعضی هم یک سوال را ده بار میپرسند و بعضی الاو بلا باید قبل و بعد غذا خوردن داروشون را بدونند.لازم به توضیح هست این جور ادمها معنی قبل و بهد از غذا را هم یک دقیقه قبل یا بلافاصله بعد غذا میدونند که تفسیر غلطی هست و در واقع عملا دارو را همراه غذا خورده اند.بگذریم امروز یک مریض اومده لیبل زدم شبی 1 عدد.میپرسه این دارو را چطور بخورم میگم شبی یکی.میگه قبل خواب یا بعد خواب.

من :i

اداره دارو غذا :i

باز خودم :O

دیگه اینکه امروز از یک متخصص پوست راجع به بوتاکس پرسیدم.کلا تعریف از خود نباشه من خیلی جوونتر از سنم بنظر میام و با وجودی که تا همین پارسال از هیچ کرمی استفاده نمیکردم .چروکی هم ندارم.البته بجز دوتا ریز ریز گوشه چشمم.ایشون نظرشون این بود الان وقت بوتاکس هست نه وقتی چروکها ایجاد شدندوثابت شدند.البته اونموقع هم با تزریق صاف میشوند اما چون قبلا ایجاد شده اند بعد از شش ماه که طول عمر دارو هست دوباره ظاهر میشوند. احتمالا تواین ده روزه برم بزنم. و البته در نظر دارم یکی دو ماه دیگه هم برای همسرم بریم بزنیم.

ادامه تو پست بعدی

عشق و ارامش قبل از خواب

این موضوع را ایجاد کردم تا لحظات زیبای زندگی مشترکم را ثبت کنم .گاهی اونقدر این ثانیه ها زیبا و لطیف هستند که ارزو میکنم برای همیشه در صفحه زندگی ام حک شوندو حالا فرصتی است تا البوم زیبایی از این خاطره ها بسازم.

مملو از ارامش میشم وقتی نیمه شب که میخوام بخوابم .همسرم که ساعتی قبل به خواب رفته ،بیدار میشه و میگه چند وقته بغلت نکردم.دقیقه ای بغلم میکنه و بعد دویاره شب بخیر میگه تا من با یک لبخند به خواب برم.

مطلب رمز دار : نیمی از وجودم

این مطلب رمزدار است، جهت مشاهده باید کلمه رمز این مطلب را وارد کنید.

روزانه

امروز از صبح سرم تو موبایله و دارم وبلاگی را که جدیدا پیدا کردم میخونم. الان که ساعت 4/5 هست بخ خاطر کم شدن باتری گذاشتمش کنارتا بعد.نویسنده وبلاگ پسری هست که قصد مهاجرت برای امریکا میکنه و باید امتحانهای جی ار ای و تافل را بده.از یکی از دانشگاههای خوب تهران مدرکش را میگیره و شروع به زبان خوندن میکنه.سال اول موفق نمیشه اما سال بعد نتایج خوبی تو امتحان میگیره و الان هم امریکاست و البته چون شناخته میشود وبش را تعطیل کرده اما برای من که میخوام امتحان جی ار ای بدم اطلاعات خوبی داره و کتابهایی که معرفی کرده مفیده.پسر خوبی هست و واقعا براش خوشحالم که موفق شده.خوب براتون بگم اخر هفته باز هم مهمان داشتم .چندهفته ای هست که بعناوین مختلف مهمان دارم.اول پسر خاله که چون ارشد با رتبه خوب در رشته بیو*تکنولوژی دا*رویی قبول شده و خانواده پولدارش قصد خونه گرفتن براش داشتندو کارهای مربوط به ان.بگذریم که پسرخاله هم انصافا و بینهایت پسر خوب قدردان و با محبت هست.میدونم که یکروزی اونهم توی یگی از بهترین دانشگاههای امریکا تحصیل میکنه.دومین مهمان دختر عموی دا*روساز از المان.دیروز زن برادر عزیز با فندق پسر جوجو.این هفته هم دایی محترمه ساکن امریکا که جدیدا به خاطر اینکه دنبال زنده کردن ملک سی میلیاردیشون هستند گفته اند یک شب در خدمتشان باشیم که یعنی دوباره مهمان بازی.والبته شخصیت ایشان اصلا اجازه نمیده که در مورد مهاجرت سوالی بکنیم.خوب اخر هفته یک تولد خیلی باحال باز هم شهرستان دعوت دارم که موندم برم یا نه؟

خوندن وبلاگی که گفتم باعث شده انگیزه بیشتری در مورد درس و برنامه ریزی برای اپلای بکنم .شاید موضوعی با عنوان زبان باز کنم و از ساعتهاو درسهایی که میخونم بنویسم که خودم هم مسیرم را گم نکنم وتمرکز بیشتری رو ضعفهام داشته باشم.جالبه بدنید که برای امتحان جی ار ای باید ریاضی بلد باشیم.خوبیش اینه که در سطح دبیرستان هست و نمرش از 800 حساب میشه اما برای من که سالها از دبیرستانم گذشته یک چلنج حسابی هست.خوب قسمت دوم وربال هست که غول امتحان حساب میشه و همین دوست ما حدود 5000 کلمه برای این امتحان حفظ کرده بودند و قسمت سوم رایتینگ هست.گفتم احتیاج به برنامه ریزی دارم

اول از همه دیگه قطعا دنبال خرید دا*روخانه نمیرم گرچه از لحاظ موفقیت مالی قدم بلندی برای من هست اما بهمین دلیل نمیخوام با الویت زندگیم که مهاجرته همزمان بشه.مسلم هست که هردو احتیاج به انرژی مضاعف دارند و جلو بردن هردو همزمان یعنی شکست تو هردو.

دیگه اینکه نمیخوام اگه امتحانها را خراب کردم ناامید بشم.بلکه به خوندن زبان امتحان میدم و اونقدرزبان را قوی میکنم که یکروزی بهدفم برسم اخه چیزی که مسلم هست اینه که رقیبهای پذیرش کسانی هستند که از بهترین دانشگاههای ایران فارغ التحصیل شده اند .هرکدوم چند تا مقالهدارند و از طریق استادهاشون میتونند ارتباطات خوبی با دانشگاههی اونطرف داشته باشند.دوستهاشون هستند و کلی اطلاعات بروز دارند. اکثرا محصل هستند و حتی سر کار نمیروند.به کمک هم و دانشجوهای قبلی رزومه های قوی و اس ا پی های فوق العاده دارند.نه مثل من که حتی یک رزومه درست و حسابی ندارم و دسترسی به استاد و دانشگاه هم ندارم.

یک داستان واقعی

ادامه مطلب

جاده

من منهای مهربانی

ادامه مطلب

زبان

ادامه مطلب